Η Ανδόρρα είναι ένα μικρό κρατίδιο στα Πυρηναία όρη ανάμεσα στην Ισπανία και την Γαλλία. Απέχει 191χιλ. από την Βαρκελώνη και 186χιλ. από την Τουλούζη της Γαλλίας. Πρωτεύουσα της είναι η Ανδόρρα λα Βέλια, «Ανδόρρα η Παλαιά» στα καταλανικά. Καταλανικά είναι και η επίσημη γλώσσα της χώρας. Εμείς την επισκεπτήκαμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας στην Βαρκελώνη. Όταν λέω «εμείς» εννοώ εγώ (το map girl) και τα κορίτσια μου, τα 2 κορίτσια που είχαμε επισκεπτεί ένα χρόνο πριν την Τοσκάνη. Πάμε να γνωρίσουμε λοιπόν την Ανδόρρα μέσα από το δικό μας ταξίδι!

Ήταν αρχές Νοέμβρη..

..πήραμε το λεωφορείο από τον σταθμό Barcelona Nord στις 06:15 το πρωί. Βγαίνοντας στις εξοχές της Καταλονίας, 2 ώρες και 40 λεπτά μετά, ύστερα και από τον έλεγχο διαβατηρίων στα σύνορα Ισπανίας-Ανδόρρας φτάσαμε στην πρωτεύουσα του πριγκιπάτου, στην Ανδόρρα λα Βέλια. Η διαδρομή είναι μαγευτική, φύση, πέτρινα σπίτια και ομίχλη συνθέτουν ένα παραμυθένιο τοπίο που δεν θα ξεχάσεις!

Τα εισιτήρια τα είχαμε κλείσει μια μέρα πριν στην εταιρεία λεωφορείων Alsa, μπορείς να τα κλείσεις και εσύ online για την διαδρομή Βαρκελώνη-Ανδόρρα λα Βέλια εδώ.

Έχοντας αναχωρήσει πολύ νωρίς από την Βαρκελώνη, ξεκινήσαμε τη μέρα μας παίρνωντας πρωινό σε ένα cafe στην είσοδο της πόλης, δίπλα στον σταθμό των λεωφορείων. Έπειτα και ενώ η πόλη ξυπνούσε σιγά-σιγά, αρχίσαμε την εξερεύνηση μας, βρίσκοντας αρχικά τον ποταμό La Valira.  Βγήκαμε στο σημείο που ο εμπορικός δρόμος Av. Meritxell συναντά το ποτάμι, στην πλατεία Plaça de la Rotonda. Εκεί τώρα πια βρίσκεται ένα από τα πιό γνωστά αξιοθέατα της πόλης, το χάλκινο γλυπτό του Νταλί «Nobility of Time sculpture«. Πίσω μας η χαρακτηριστική γέφυρα της Ανδόρρας Pont de Paris .

Περάσαμε στην απέναντι όχθη και αφού βρισκόμασταν σε ένα σχεδόν άγνωστο κράτος για εμάς, που μόλις την προηγούμενη μέρα είχαμε αποφασίσει να επισκεπτούμε, πήραμε τις απαραίτητες πληροφορίες από το γραφείο τουριστικών πληροφοριών της Ανδόρρας που βρίσκεται εκεί. Εσύ μπορείς να βρεις όλες τις απαραίτητες πληροφορίες από πριν στο Visitandorra.com . Φυσικά προμηθευτήκαμε και τον χάρτη μας!

Συνεχίσαμε στην οδό Av. Meritxell, τον πιό εμπορικό δρόμο της πόλης όπου καθυστερούσαμε αρκετά μπάινοντας και βγαίνοντας στα μαγαζιά και τα εμπορικά κέντρα (3 κορίτσια!!!) . Αν σου αρέσουν τα ψώνια, θα λατρέψεις αυτήν την πόλη αφού εδώ τα προϊόντα είναι αφορολόγητα ή με κάποιο μικρό φόρο. Όπως θα διαπιστώσεις από τις φώτογραφίες όπου κρατάμε διάφορες τσάντες, δεν χάσαμε και εμείς την ευκαιρία αγοράζοντας αρώματα κ.α. πάρα πολύ οικονομικά!

Συνεχίσαμε ανεβαίνοντας τον εμπορικό αυτό δρόμο. Τα εμπορικά καταστήματα πολλά (2000 περίπου) να έρχονται σε αντίθεση με τα Πυρηναία που ξεπρόβαλαν ανάμεσα στους κάθετους δρόμους από όπου νόμιζες ότι θα εμφανιστεί κάποιος ιππότης!

Κάπου εδώ ανάμεσα στα εμπορικά κέντρα κάναμε την στάση μας για φαγητό σε ένα εστιατόριο που μας κέρδισε πιο πολύ από την όψη του, το Mama Maria. Είναι στεγασμένο σε ένα πέτρινο κτίριο που έμοιαζε πολύ με τα παραδοσιακά σπίτια της χώρας, γνωστά ως bordas, τα σπίτια των Πυρηναίων. Τι φάγαμε να σας πω δεν θυμάμαι, θυμάμαι μόνο πως ήπιαμε ένα ωραίο κόκκινο κρασί για να ζεσταθούμε.

Στην συνέχεια συναντήσαμε το ξενοδοχείο Hotel de l’isard και το εμπορικό κέντρο Pyrénées στο οποίο κάναμε μια μεγάλη βόλτα.

Έπειτα βγήκαμε στην πλατεία Plaça del Rebés όπου ήταν στημένο ένα τρενάκι-καστανιέρα, με την κυρία να ζυγίζει τα κάστανα σε παλιά παραδοσιακή ζυγαριά. Φυσικά πήραμε μερικά για να μασουλάμε περπατώντας στο κρύο.

Στην συνέχεια βγήκαμε στην Plaça del Poble (=πλατεία της πόλης), όπου έχεις θέα προς την πόλη, αλλά και τα βουνά των Πυρηναίων που βρίσκονται γύρω από αυτήν. Εκεί βρίσκεται και το Andorra la Vella Congress Centre.

Συνεχίσαμε για την πεζογέφυρα Rambla Molines που θα μας έβγαζε στον ναό του Sant Esteve (=Άγιου Στεφάνου) και την γραφική παλιά πόλη με το Casa de la Vall (=οίκο της Κοιλάδας ).  Στην γέφυρα συναντήσαμε τον σιδερένιο άγγελο του Fernando de Blasi, Àngel del trapezi. (Το γλυπτό αυτό βρίσκεται πια δίπλα στο νέο κτίριο του γενικού συμβουλίου της Ανδόρρα λα Βέγια.)

Στο τέλος της γέφυρας, πίσω από την εκκλησία βρήκαμε το άγαλμα του Justí Guitart i Vilardebó επισκοπικού συνιδρυτή της Ανδόρρας και μπροστά εκείνο του καρδινάλιου-πρίγκηπα Juan Benlloch i Vivó.

 

 Φτάνοντας μπροστά στην εκκλησία, καταλαβαίνεις πως έχεις φύγει από τον σύγχρονο τμήμα της πόλης και κάτι άλλο είναι κρυμμένο στα σοκάκια που ξεκινούν. Όλα γύρω πέτρινα και τέλεια εναρμονισμένα με το περιβάλλον σε ταξιδεύουν σε άλλη εποχή.

Ανεβήκαμε μια πέτρινη σκάλα και βρεθήκαμε στην αυλή του Casa de la Vall, την έδρα του Γενικού Συμβουλίου της Ανδόρας από το 1702. Θεωρείται το πιο εμβληματικό κτίριο της πόλης και όχι άδικα.

Κάναμε τις βόλτες μας στην αυλή του και μείναμε αρκετή ώρα να απολαμβάνουμε την παλία εποχή στην οποία είχαμε «μεταφερθεί» πριν επιστρέψουμε στην σύγχρονη πόλη με τα ξενοδοχεία και τα πολυκαταστήματα. Δες την διαδρομή μας στον χάρτη της πόλης εδώ.

Στον δρόμο της επιστροφής για τον σταθμό των λεωφορείων σταματήσαμε για μια ζεστή σοκολάτα και γλυκό.

Κάπου εδώ η μονοήμερη εκδρομή μας στο μικρό αυτό κράτος και την πρωτεύουσα του είχε φτάσει στο τέλος της. Γεμάτες εικόνες (και ψώνια) επιστρέφαμε στην Βαρκελώνη για την συνέχεια του ταξιδιού μας εκεί. Αν και τόσο κοντά στην πρωτεύσουσα της Καταλονίας, η Ανδόρρα λα Βέλια δεν έχει σχεδόν καθόλου έντονα χρώματα (εκτός από τις πινακίδες των εμπορικών καταστημάτων). Εδώ κυριαρχεί η πέτρα και το γκρί χρώμα σε συνδιασμό με τα βουνά και τα πράσινα δέντρα. Λίγο αργότερα το χειμώνα, η χώρα ντύνεται στα λευκά και είναι ιδανική και για όσους αγαπούν το σκι. Στη χώρα δεν υπάρχει αεροδρόμιο, άρα θα φτάσεις ως εδώ μέσω Βαρκελώνης ή Τουλούζης.

Είναι μια διαφορετική πρόταση, ιδανική για όσους αγαπούν το σκι, τα ψώνια ή θέλουν να βρεθούν ανάμεσα στα Πυρηναία … και όπως λένε και στην γλώσσα τους…

Adéu, fins ara!

*This was a Map Girl story!

Ήταν μια ιστορία από το «ημερολόγιο» της 4/11/2009.